Ημέρα πρώτη - Ο Ζαφείρης

Εχθές αγόρασα το Ζαφείρη. 36 ευρώ μου κόστισε, μαζί με τα λάδια του (καεί λάδια λέμε), μια αντίσταση δώρο (του την αλλάζεις κάθε 2 λάδια), φορτιστή και το τσαντάκι του (κομπλέ ο κύριος). Έχει πολλά αξεσουάρ ο άτιμος. Τον λέω Ζαφείρη γιατί έχει το μπλέ του ζαφειριού. Μ’ αρέσει πάντα να βαφτίζω τα πράγματα που κουβαλάω. Έτσι έχω μάθει να παλεύω τις μοναξιές από μικρός. Η πωλήτρια στο μαγαζί μου έδωσε να δοκιμάσω πέντε-έξι λάδια, μεταξύ των οποίων και πούρο τοσκάνης, σανδαλόξυλο, κάτι που βρωμούσε βανίλια ή καπουτσίνο και διάφορα άλλα. Της είπα πως θέλω άρωμα τσιγαρίλας και μου γύρισε την ερώτηση πίσω δείχνοτας ένα ράφι γεμάτο με διάφορα λάδια με άρωμα τσιγαρίλας. Διάλεξα αυτό που έγραφε ‘Heaven Juice’, μου έκανε κλικ το όνομα. Αν μου ζητούσες να σου περιγράψω τη γεύση του, θα απαντούσα πως δεν θυμίζει τίποτε γήινο. Τελικά πιστεύω πως δέσαμε με το λάδι του Ζαφείρη.

Το πρωϊνό τσιγάρο είναι ακόμη, δυστυχώς, ο μεγαλύτερος εχθρός μου. Σήμερα το πρωϊ με νίκησε (βρίσε ελεύθερα). Κράτησα όμως γερά την υπόλοιπη μέρα. Λίγο ο αέρας, λίγο το κρύο, λίγο ο Ζαφείρης, απέφυγα να καπνίσω στο δρόμο. Τέλειωναν και τα χαρτάκια απ’ το στριφτό βλέπεις. Το απόγευμα άναψα ακόμη ένα. Μετά ανέλαβε και πάλι ο Ζαφείρης. Γυρνώντας το βράδυ στο σπίτι ανακάλυψα πως έμειναν μόνο δύο τελευταία χαρτάκια. Το σύνδρομο ‘τελειώνουν-τα-χαρτάκια” με τύφλωσε και κάπνισα δύο απανωτά. Τα χαρτάκια τέλειωσαν. Δεν μπορώ να αγοράσω άλλα. Τί κάνουμε τώρα;

always ahead
keep moving. nothing else to be done. no matter what.
the road lies ahead.
NEVER look back. just ahead.
leave everything behind. no matter hard it is.
make new starts every day.
one by one in a row.
an endless row of minds and souls going on
To eternity and beyond…

by Aylwens, The Elf