Ημέρα μηδέν - 5 λεπτά και 30 δεύτερα

Δεν ξέρω αν το βαρέθηκα εγώ ή αν αυτό βαρέθηκε εμένα. Στα είκοσι χρόνια της σχέσης μας, γίναμε ένα. Όχι φίλοι, όχι. Ένα. Κάθε που ανάβει, ζωντανέυω. Και κάθε που σβήνει, νιώθω ότι εξαφανίζομαι μαζί του. Μου δασκάλεψε να μετράω το χρόνο με τους δικούς του όρους. Τα 5 λεπτά και 30 δεύτερα στη στάση είναι ακριβώς ο χρόνος που χρειάζεται μια πλήρης περιστροφή για το βάλς του τσιγάρου.

Όμως… για κάθε δράση υπάρχει μια ίση κι αντίθετη αντίδραση. Tα πάντα ξεκινούν από κάπου. Ήρθε η ώρα να τελειώσει η σχέση αυτή. Τί λέω, δεν είναι καν σχέση. Μπορεί να εγκαταλείψω την προσπάθεια σύντομα. Μπορεί και όχι. Έχω αποπειραθεί και στο παρελθόν, με θεαματική αποτυχία. Μαζί μπορούμε περισσότερα όμως. Έχω να σου πω πολλές ιστορίες. Με κρατάς; Είσαι πλάϊ μου; Χορεύεις;