Οι Αμερικάνοι Sons of Perdition (experimental · gothic-americana) σε συνεργασία με το Νορβηγό Jaran Hereid αφηγούνται μελαγχολικά παραμύθια, τα περισσότερα σε ρυθμό 3/4. Ιστορίες για ανθρώπους ρημαγμένους απ’ το χρόνο, πόλεις φαντάσματα κι όνειρα θαμμένα στο χιόνι.
Οι στίχοι των τραγουδιών (αποκύημα της συνεργασίας) διεισδύουν στο μεδούλι και ως φαίνεται γράφτηκαν για να ραγίσουν κόκκαλα.
“Our halo won’t glow, won’t shine
Our halo won’t glow”
Όσο για μένα… ήθελα να σου γράψω για πολλά. Για ταξίδια, για μουσικές κι όμορφους ανθρώπους που συνάντησα, για όνειρα με αμμουδένια κάστρα, για σοφά λόγια που άκουσαν τ’ αυτιά μου, κι ό,τι άλλο ζωηρό έμεινε να τραγουδά μέσα μου. Αλλά όχι σήμερα… Κι όσο εσύ παλεύεις με τα κύματα, χαμένος στον ωκεανό της άχρηστης πληροφορίας, παρέα με καπεταναίους των like και retweet, θα σου να γράφω ιστορίες για φτερωτούς μονόκερους και πέτρινες σαπουνόφουσκες.
Embrace The Glorious Outcast…
Το νέο album των Other Lives (indie-folk · indie-rock) το περίμενα κάπως καρτερικά οφείλω να ομολογήσω. Τους ακούω 6 χρόνια τώρα, απ’ τη μέρα που στ’ αυτιά μου ήχησε ένα απ’ τα ομορφότερα βαλσάκια (ο λόγος για το E Minor). Ο προηγούμενος δίσκος τους (Tamer Animals) και το αγαπημένο For 12 θα μου κρατάνε συντροφιά, εύχομαι, για πολλά πρωινά ακόμη. Ο νέος τους δίσκος ωστόσο, Rituals, δεν κατάφερε να βρει θέση στην εικοσάδα μου κι αυτό για λόγους προσωπικής αισθητικής. Είμαι βέβαιος ότι θα αρέσει σε πολλούς και θα χαρώ να το δω στις εικοσάδες. Ένα έχω να προσθέσω μόνο… Ι couldn’t find an ” Easy Way Out”:
Eyez Οn…
O @gvak επιλέγει Nils Frahm για Νο.20 και επομένως τραβά την προσοχή μου.
Leave your Message here...