Παραμένουμε στις ΗΠΑ αλλά μεταφερόμαστε εξακόσια μίλια νοτιοανατολικά του Merrill, Wisconsin και συγκεκριμένα στο Cincinnati του Ohio, ιδιαίτερη πατρίδα των Afghan Whigs. Η μπάντα του κατά το ήμισυ ελληνικής καταγωγής Greg Dulli, η ιστορία της οποίας ξεκινά πίσω στο 1986, κυκλοφορεί φέτος τον 8o δίσκο της, δύο μόλις μήνες πριν το θάνατο του κιθαρίστα τους Dave Rosser.
- genre: alternative, rock, americana
- sounds like: The Afghan Whigs
- fav tracks: Arabian Heights, The Spell
Πολλά χρόνια πριν, σε κάποια απ’ τις συνεντεύξεις του ο Greg Dulli, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη χρήση ναρκωτικών από μουσικούς και κατά πόσο αυτό λειτουργεί ως αρνητικό πρότυπο για τους νέους, είχε δηλώσει τα εξής:
“Bands shouldn’t be role models to people because most people get into bands to escape that kind of thing. At least the people that I respect, in the music that I enjoy, in the music that I enjoy making, it’s personal, and it comes from struggling to be a human being and understanding about yourself. That is supposed to either lift people up or share something with them. As far as role models, you should pick role models that are like doctors and scientists. Musicians are just playing music and that should be their interpretation. As far as role models, there should be teachers and scientists and doctors, people that actually bring something, you know, tangible to the world rather some musician. To me, I’ve looked up to musicians, but I look up to them for the music they make, not for the lives they live.„
Θα συμφωνήσω απόλυτα μ’ αυτά τα λόγια, με εξαίρεση το ότι και οι μουσικοί παράγουν απτό έργο.
Οι Afghan Whigs παραμένει μια απ’ τις λίγες μπάντες της οποίας η ποιότητα του ήχου όχι μόνο δεν έχει αλλοιωθεί στο πέρασμα του χρόνου, αλλά πολύ περισσότερο μπορεί ακόμη να φέρνει φρέσκο αέρα στην εναλλακτική ροκ σκηνή.
An homage to glorious outcasts… : Anímic - Skin
Χρονιά της Βαρκελώνης φέτος και οι αγαπημένοι βαρκελωνέζοι Anímic (dark−folk−pop, alternative-rock) κυκλοφορούν το Skin. Η μπάντα δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή εκτός συνόρων, είναι όμως απ’ τις αγαπημένες μπάντες στην ντόπια εναλλακτική μουσική σκηνή. Η ιστορία τους ξεκινά κάπου στο 2003, ένα χρόνο αφότου είχε ξεκινήσει η δική μου ιστορία με την πόλη.
Ο φετινός δίσκος των Animic μου άρεσε πολύ, ενώ η διάρκεια του είναι στα 30 λεπτά και 58 δεύτερα. Γιατί δεν είναι στην εικοσάδα; Ειλικρινά δεν ξέρω πως έφτασα εδώ. Από ένα σημείο και μετά προσπαθείς να δικαιολογήσεις το αδικαιολόγητο και το αποτέλεσμα μοιάζει με μονόλογο αρχαίας τραγωδίας. Οπότε, πάμε παρακάτω…
Same Place Many Moons Ago…
- 2015 No.17 - Sangre de Muerdago - O Camiño das Mans Valeiras
- 2014 No.17 - Her Name is Calla - Navigator
- 2013 No.17 - Arcade Fire - Reflektor
Leave your Message here...