Σειρά στη blogoλίστα παίρνει η Αμερική και τη γνωστή σε πολλούς Zola Jesus. Η εικοσιοκτάχρονη σήμερα αμερικανίδα, της οποίας το πραγματικό όνομα είναι κάτι ανάμεσα σε Nicole Hummel και Nika Roza Danilova, έχει ήδη κατορθώσει στα 9 χρόνια της καριέρας της να εκδώσει 5 δίσκους. Κατά την ταπεινή μου άποψη, έκαστος αρτιότερος του προηγούμενο. Είναι κάποιοι άνθρωποι που σε δύσκολες στιγμές γίνονται καταστροφικοί, ενώ κάποιοι άλλοι αντίθετα ακμάζουν και γίνονται δημιουργικοί. Είμαι βέβαιος πως η Zola Jesus ανήκει στους δεύτερους.
Με αφορμή το Okovi, η καλλιτέχνιδα δηλώνει τα εξής (απόσπασμα):
While writing Okovi, I endured people very close to me trying to die, and others trying desperately not to. Meanwhile, I was fighting through a haze so thick I wasn’t sure I’d find my way to the other side. Death, in all of its masks, has been encircling everyone I love, and with it the questions of legacy, worth, and will.
Okovi is a Slavic word for shackles. We’re all shackled to something—to life, to death, to bodies, to minds, to illness, to people, to birthright, to duty. Each of us born with a unique debt, and we have until we die to pay it back. Without this cost, what gives us the right to live? And moreover, what gives us the right to die? Are we really even free to choose?
- genre: gothic-pop, everything-that-you-were-before-birth
- sounds like: Austra, Tori-Amos-in-her-dark, Chelsea-Wolfe-after-a-glass-of-wine
- fav tracks: Exhumed, Wiseblood
Ο δίσκος αυτός είναι γέννημα σε μια δύσκολη περίοδο για τη Zola Jesus, όπου η ίδια παλεύει με την κατάθλιψη, ένας εκ των φίλων της κάνει διπλή απόπειρα αυτοκτονίας, ενώ κάποιο κοντινό της πρόσωπο έχει διαγνωστεί με καρκίνο τελικού σταδίου. Ο δίσκος αυτός λοιπόν τεκμηριώνει, για πολλοστή φορά, την άποψη πως στις σκοτεινές ώρες η σκοτεινή μουσική λειτουργεί ως φάρος.
An homage to glorious outcasts… : The National - Sleep Well Beast
Δεκαέξι χρόνια The National, εφτά δίσκοι και δεκάδες σουξέ. O ήχος τους δε παύει να έχει σφραγίδα που γράφει “Ακούς National, είναι καλό”. Δύσκολο να απαντήσω γιατί δε βρίσκεται στην εικοσάδα. Ίσως γιατί περίμενα κάτι φρέσκο και διαφορετικό, όπως τότε με το ‘Trouble Will Find Me’ (2013); Ίσως πάλι η πολιτική χροιά του δίσκου, ή ότι ο στίχος αναφέρεται συχνά σε ύπνο; Μην είν’ οι κάμποι; Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;
Same Place Many Moons Ago…
- 2015 No.18 - Of Monsters and Men - Beneath The Skin
- 2014 No.18 - Esben and the Witch - A New Nature
- 2013 No.18 - Low - The Invisible Way
Leave your Message here...