Δεν απάντησες σε καμιά απ’ τις ερωτήσεις μου… Όμως συνεχίζω να σου γράφω, γνωρίζοντας πόσο εθιστικά είναι τα κύματα στον ωκεανό του διαδικτύου. Δεν έχω άλλο δρόμο απ’ αυτόν που οδηγεί στη κορυφή της λίστας (γέλια…).
Η σημερινή επιλογή στο Νο.17 φτάνει στ’ αυτιά σου απ’ την όμορφη Ισπανία, και συγκεκριμένα απ’ τη βόρεια περιοχή της Γαλικίας. Οι Sangre de Muérdago (neofolk · forest-folk), που στα ελληνικά θα μεταφραζόταν ως “Αίμα του Ιξού”, τραγουδούν για τη φύση και ενίοτε για ανθρώπους. Αν δεν έχεις ακουστά για τον Ιξό, ο ωκεανός θα έχει σίγουρα την απάντηση. Είναι το γνωστό ‘γκί’ απ’ το γαλλικό ‘gui’, αυτό που στολίζει πολλά σπίτια της μέρες των Χριστουγέννων. Ο ωκεανός λέει πως είναι ‘αειθαλές παράσιτο δέντρων, κυρίως των ελάτων’.
Τους Sangre de Muérdago τους έμαθα (σχετικά πρόσφατα) απ’ τον (συνταξιδιώτη στον ωκεανό του διαδικτύου) Αλέξανδρο, ο οποίος παρουσιάζει την εκπομπή ‘Κλέφτες του Χρόνου’ στο rodon.fm, τις Δευτέρες τα βράδια 21:00 - 23:00. Του χρωστάω πολλά αυτού του ανθρώπου, για τις όμορφες μουσικές που μοιράζεται.
Οι Sangre de Muérdago είναι μεν Ισπανοί, τραγουδούν ωστόσο στην τοπική γλώσσα της Γαλικίας. Δεν είναι διάλεκτος της επίσημης ισπανικής γλώσσας, αλλά ανεξάρτητη ρωμάνικη (roman) γλώσσα που θυμίζει πολύ τα πορτογαλικά και καταλανικά. Κατά συνέπεια είναι εύκολο για κάποιον που μιλά έστω και μια απ’ τις ρωμάνικες γλώσσες να φανταστεί πως για παράδειγμα “O Camiño” θα πει δρόμος και “das Mans Valeiras” σημαίνει “των άδειων χεριών”.
Πρόσφατα διάβασα, και πάλι στον ωκεανό του διαδικτύου, μια δημοσίευση ενός καλλιτέχνη και ανθρώπου που εκτιμώ πολύ, ο οποίος ανέφερε τα εξής λόγια του Τούρκου νομπελίστα Orhan Pamuk : “Η μεγαλύτερη απόλαυση του ανθρώπου είναι να προσπαθεί να κάνει τους άλλους όμοιους του”. Τούτα τα λόγια ενεργοποίησαν τους καταρράχτες των νευρώνων μου και ευχαριστώ θερμά τον άνθρωπο που τα μοιράστηκε.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει το προνόμιο έναντι των υπόλοιπον μελών του ζωικού βασιλείου να αφαιρεί έννοιες και να χτίζει νέες έννοιες πάνω στις αφαιρέσεις. Για παράδειγμα, μπορεί να ονομάζει το λαβράκι ψάρι, το μήλο φρούτο και το έλατο δέντρο. Ο επαγωγικός (inductive reasoning) και ο παραγωγικός(;) συλλογισμός (deductive reasoning) καλλιεργούνται στα σχολεία, και σε φυσιολογικές συνθήκες ένας ενήλικας θα μπορούσε να διαχειριστεί άριστα την ικανότητα αφαίρεσης με τρόπο δημιουργικό.
Όμως ο ανθρώπινος νους έχει συνάμα και το χάρισμα να χάνεται μέσα στην ομίχλη της αφαίρεσης που ο ίδιος επινόησε. Κάπως έτσι, αναλώνεται στο να αναλύει έννοιες όπως μίσος, εμπάθεια, φιλία, κι αγάπη. Και στην προσπάθεια του να εξηγήσει το ανεξήγητο, ο ίδιος νους φαντασιώθηκε θεούς οι οποίοι τον αγαπούν. Και μ’ αντάλλαγμα την διαιώνιση της ματαιότητας του, ο ίδιος νους απαίτησε προς τους όμοιους του να γίνουν εικόνα και ομοίωση αυτής της ομαδικής φαντασίωσης, αγνοώντας θριαμβευτικά το θεμελιώδη νόμο της διαφοροποίησης. Τον νόμο με τον οποίο είναι υφασμένη ολάκερη η φύση.
Θα σου μιλούσα για τις ώρες που περνάω στη δουλειά προγραμματίζοντας (code refactoring) και τις λανθασμένες επιλογές αφαίρεσης (abstraction) στην ιεραρχία κληρονομικότητας των κλάσεων (class inheritance) που έκαναν οι προκάτοχοι μου. Αλλά θα προτιμήσω να σ’ αφήσω εδώ, με τους τελευταίους στίχους του εθνικού ύμνου μιας χώρας που αγαπώ επίσης πολύ και μια ακόμη ερώτηση: Αν ο πολιτισμός είναι αυτό που απέμεινε να σώσει τον άνθρωπο απ’ τη βαρβαρότητα, τότε τι απέμεινε να σώσει τον άνθρωπο απ’ τη βαρβαρότητα του ίδιου του πολιτισμού;
“Στα όπλα πολίτες! / Aux armes citoyens!
Σχηματίστε τα τάγματά σας / Formez vos bataillons!
Προελάστε, προελάστε / Marchons, marchons,
Αφήστε το μολυσμένο αίμα / Qu’un sang impur
να ποτίσει τα αυλάκια στα χωράφια μας. / abreuve nos sillons.”πηγή: wiki
Embrace The Glorious Outcast…
Φέτος, όπως φαίνεται μέχρι στιγμής, δεν είναι η χρονιά των σκανδιναβικών χωρών. Σειρά στους glorious outcasts παίρνει η Σουηδία με τη γοητευτική Anna Ternheim. Αγαπώ τη φωνή της, και σχεδόν τα περισσότερα τραγούδια της. Πως να ξεπεράσει κανείς το ‘Lovers Dream’ και το ‘Black Sunday Afternoon’!
Η παρουσία της φέτος δεν ήταν τόσο δυναμική όσο θα περίμενα. Το παρακάτω κομμάτι της με άγγιξε πολύ, μιας και τραγουδά για την τρίτη ηλικία:
Eyez Οn…
Τα μάτια πέφτουν για τρίτη φορά στον @gvak, ο οποίος επιλέγει Circuit des Yeux στο Νο.17 και θα μ’ αφήσει άναυδο με τις μουσικές του επιλογές. Για τη μαντάμ Circuit des Yeux έχουμε λίγα ναυτικά μίλια ακόμη…
Τα μάτια πέφτουν και στον/στην @darkenlight που δε διστάζει στο Νο.17 να πει No No No μαζί με τον αγαπημένο Beirut, παρόλο που δεν μπήκε καν στη σαραντάδα μου.
Τέλος για άλλη μια φορά η @vkotzia συναρπάζει επιλέγοντας στο No.17 Keep Shelly in Athens!
Leave your Message here...