What was I but a glimpse of a time? Time
In your life
Αγαπητό εφημερολόγιο,
Λίγες φορές θα με δεις να αραδιάζω ορνιθοσκαλίσματα στο άσπρο σου φόντο. Δεν μ αρέσει να μιλάω πολλά, είναι η αλήθεια. Όταν το κάνω, πάει να πει ότι είμαι σε καλή ψυχική υγεία. Με ξέρεις καλά ωστόσο, προτιμάω τα ταξίδια στη τέταρτη διάσταση, παρέα με τους εαυτούς μου, τον αισιόδοξο Kηπουρό, το ξερόλα Ψαρά, τον ατάλαντο Ζωγράφο. Κάποτε ήταν κι ο σχολαστικός Καθηγητής, ο ζηλιάρης Ιππότης, κι ο απρόσεχτος Μπεκρής. Τι απέγιναν αυτοί άραγε; Καιρό έχω να μάθω νέα τους. Τώρα τελευταία έχει αναλάβει ο Μικροναύτης τις δημόσιες σχέσεις μας. Τούτος θέλει να ασχολείται μόνο με μουσική λέει, δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Έχει βαρεθεί την υποκρισία. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, καλό μου εφημερολόγιο, ο Μικροναύτης δεν είναι κακός στις δημόσιες σχέσεις. Μου έχει γνωρίσει απίστευτα όμορφες ψυχές και του χρωστάω πολλά κιλά ευγνωμοσύνης γι’ αυτό.
Καθώς πλησιάζεις στα πιο αγαπημένα άλμπουμ/κομμάτια, η επιλογή γίνεται καθαρά προσωπική. Δεν βλέπουμε όλοι τον κόσμο με τα ίδια μάτια, δεν αγαπάμε με τον ίδιο τρόπο. Κάθε ψυχή έχει τα δικά της τέρατα να δαμάσει και τα δικά της τραύματα να επουλώσει. Μια ψυχούλα γαληνεύει ακούγοντας ήχους λυπημένους, κάποια άλλη δεν αντέχει και πνίγεται. Όλοι απ’ την ίδια αστερόσκονη είμαστε φτιαγμένοι. Και σε λιγάκι, πάλι αστερόσκονη θα μεταμορφωθούμε. Στα λέω αυτά γιατί τις προάλλες μαλώσαμε με το Μικροναύτη. Επέμενε ο μπαγάσας, να βάλω τους Broken Twin στο νούμερο δύο κι εγώ ούρλιαζα επιμένοντας να το βάλουμε στο νούμερο ένα. Λες κι έχει καμιά σημασία! Έτσι είναι η ζωή όμως. Φτιάχνουμε προβλήματα και μετά σπάμε τα κεφάλια μας να τα λύσουμε. Έπειτα από ένα καυγά μυθικό, που λες, κρατήσαμε μούτρα ο ένας στον άλλο και τελικά υποχώρησα εγώ. Δεν μπορώ να του χαλάσω χατήρι του μικρού. Αν δεν είχα κι αυτόν μπορεί να ξανάπεφτα μες τη μαύρη τρύπα, όπως τέτοιες μέρες δυο χρόνια πριν. Πολλά είπα! Σε χαιρετώ αγαπητό μου εφημερολόγιο. Πάω να μαγειρέψω τις πατάτες μου. Ad Somnia…
Υ.Γ. Ο Μικροναύτης θέλει, λέει, κι αυτός να πει δυο λογάκια γι’ αυτή την επιλογή στο Νο. 02. Σου τα μεταφέρω όπως μου τα ψιθύρισε στο αυτί: “Το May είναι το debut album της δανέζας Majke Voss Romm. Η μινιμαλιστική μουσική της αντανακλά τη μοναξιά του βορρά και τη ζεστασιά που έχουν τα λόγια που έχεις να ακούσεις μέρες, ή βδομάδες, ή και μήνες.”
Color: experimental::dark-folk:: melancholic
Favorite tracks: In Dreams / If Pilots Go To Heaven / Glimpse of Time / The Acking / Roam / Soon After This
☛ Same place last year… ( Trouble Found Me Again )
☛ So far in patapodium…
- No 03 / Crippled Black Phoenix - White Light Generator
- No 04 / Blueneck - King Nine
- No 05 / Röyksopp - The Inevitable End
- No 06 / Electric Litany - Enduring Days You Will Overcome
- No 07 / Wovenhand - Refractory Obdurate
- No 08 / The Afghan Whigs - Do to the Beast
- No 09 / Yann Tiersen - ∞
- No 10 / Hozier - Hozier
- No 11 / Linda Perhacs - The Soul of All Natural Things
- No 12 / Bird - My Fear & Me
- No 13 / Mono - The Last Dawn
- No 14 / Sonne Hagal - Ockerwasser
- No 15 / Low roar - 0
- No 16 / Angel Olsen - Burn Your Fire for No Witness
- No 17 / Her Name is Calla - Navigator
- No 18 / Esben and the Witch - A New Nature
- No 19 / The Twilight Sad - Nobody Wants To Be Here And Nobody Wants To Leave
- No 20 / The Antlers - Familiars
Leave your Message here...