Η Καλιφορνέζα τραγουδοποιός Chelsea Wolfe κυκλοφορεί φέτος το 5° της studio album κάνοντας μια πολύ ελαφριά στροφή προς sludge metal ήχους· όχι ότι απήχε και πολύ δηλαδή.
Η κυρία No.03 για το 2015 και το 2013 κατεβαίνει φέτος μια blogoθέση παρακάτω στη blogo-απογραφή. Δεν φταίει τόσο η sludge αισθητική όσο το ότι καθώς οι καλλιτέχνες πλησιάζουν στο απόγειο της καριέρας τους, οι αντιδράσεις όλων των εμπλεκομένων με τη τέχνη τους γίνονται υστερικά αλλόκοτες. Για παράδειγμα, η δική μου αντίδραση στις κριτικές για το Hiss Spun είναι η εξής: “δε μας παρατάς ρε μάστορα με τις κριτικές; Ό,τι και να γράψεις ρε μπαγλαμά για τη Chelsea… νά…”.
- genre: doom metal, sludge, gothic rock
- sounds like: fuzzed-to-fuck
- fav tracks: entire album
An homage to glorious outcasts… : Björk - Utopia & May Roosevelt - Junea
Björk δεν κατάφερα ν’ ακούσω φέτος. Άσε που το album κυκλοφόρησε τελευταία στιγμή κι ενώ η blogoλίστα ήταν σχεδόν έτοιμη. Έπειτα έκανα και τη βλακεία να δω το cover art πριν ακούσω τη μουσική και είπα να το αναβάλλω λίγο… Μιλάμε για Björk όμως, άρα αυτό που ειπώθηκε πριν για τις αλλόκοτες αντιδράσεις και κριτικές ισχύει κι εδώ.
Η Θεσσαλονικιά θερεμινίστρια (άραγε υπάρχουν πολλές;) May Roosevelt με επιρροές όπως δηλώνει η ίδια στo facebook από τους Bach, Björk and Klaus Nomi, κυκλοφορεί τον τρίτο της δίσκο (τέταρτο μαζί με το EP Panda (A Story About Love And Fear) (2009) ) μέσω της ελληνικής δισκογραφικής Inner Ear Records.
Θερεμίνη ή αιθερόφωνο αν προτιμάς είχα προσπαθήσει να μάθω στο παρελθόν κι εγώ. Το μόνο αξιόλογο που κατάφερα να ακουστεί ήταν ο εθνικός ύμνος της Ζάμπια σε reggae downbeat εκτέλεση.
Το γεγονός πως ένας τέτοιας ποιότητας δίσκος γεννήθηκε σε μια χώρα που η λέξη ντιζάιν φαντάζει μάρκα για πατατάκια και τα σανδάλια έχουν ιαματικές ιδιότητες, έρχεται να μας θυμίσει πως miracles do happen. Η ελληνική μουσική σκηνή έχει πολύ όμορφο ήχο και καταπληκτικά σχήματα· η πραγματική πρόκληση είναι πως μπορεί κάνεις να τη ξελασπώσει απ’ τα ουρλιαχτά του σκυλάδικου και τις κραυγές του έντεχνου.
Γιατί όχι στην εικοσάδα; Γιατί το συγκεκριμένο είδος μουσικής δεν με συγκινεί εύκολα. Αυτό όμως δε συνέβη με το συγκεκριμένο δίσκο αφού συνάντησα αρκετή δυσκολία ώσπου να καταλήξω στη θέση του. Αν και μη λάτρης του είδους μπορώ, ωστόσο, να διακρίνω την υψηλή του ποιότητα με ευκολία.
Same Place Many Moons Ago…
- 2015 No.04 - Kristin McClement - The Wild Grips
- 2014 No.04 - Blueneck - King Nine
- 2013 No.04 - Lanterns on the Lake - Until The Colours Run
So far,
- No.05 - Fever Ray - Plunge
- No.06 - Timber Timbre - Sincerely, Future Pollution
- No.07 - Mute Swimmer - Air Itself
- No.08 - Lean Year - Lean Year
- No.09 - Circuit des Yeux - Reaching For Indigo
- No.10 - Fleet Foxes - Crack-Up
- No.11 - Raoul Vignal - The Silver Veil
- No.12 - Nadine Khouri - The Salted Air
- No.13 - ∆ (Alt-J) - Relaxer
- No.14 - Angus MacRae - Cry Wolf
- No.15 - Le Days - I Am Your King
- No.16 - Les Discrets - Prédateurs
- No.17 - The Afghan Whigs - In Spades
- No.18 - Zola Jesus - Okovi
- No.19 - Mammal Hands - Shadow Work
- No.20 - Ono Scream - Ono Scream
- All Albums
Leave your Message here...