“Based in the northern English city of Manchester, Last Harbour play honest, heartfelt music that moves from dusty laments to doom-filled rock, from starkly beautiful duets to drifting clouds of hazy ambience. There is a dark, gothic heart to the band yet their music is always beautiful and transcendent. The band have previously toured with Willard Grant Conspiracy, Michael Gira (Swans), Mark Mulcahy, Dirty Three and Josh T. Pearson (Lift To Experience).”
Οι Εγγλέζοι Last Harbour (acoustic-folk · dark-folk · dark-rock) γνωστοί μου απ’ το ανεπανάληπτο Volo (2010) επανέρχονται φέτος με το Caul και οι μέρες ξαφνικά παίρνουν κάτι απ’ τη χάρη της νύχτας.
Πρόσφατα ήρθαν μπροστά μου τα εξής λόγια: “Επειδή είσαι διαφορετικός δε σημαίνει πως είσαι και χρήσιμος”. Με την πρώτη ματιά ίσως φανεί λογική η φράση αυτή, αλλά γνώμη μου είναι πως η πραγματικότητα απέχει αρκετά. Η διαφορετικότητα είναι εξ’ ορισμού πηγή σκέψης και γνώσης, δίνει τροφή σε τέχνες και επιστήμες, ανοίγει νέα μονοπάτια. Το διαφορετικό σε διδάσκει κι εκεί έγκειται η χρησιμότητα του. Η ηθική του διαφορετικού είναι άλλο και άλλο η χρησιμότητα του.
Όσο για τη χρησιμότητα τώρα, σκέφτηκα πως υπάρχουν κακά βακτήρια, όπως ο σταφυλόκοκκος, και καλά βακτήρια όπως είναι τα προβιοτικά. Ποιος είναι αυτός που θα κρίνει τα καλά απ’ τα κακά βακτήρια; Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αυτός που έχει τη λογική να κάνει αυτούς τους συνειρμούς, δηλαδή ο ανθρώπινος νους. Ο οποίος συμβαίνει να είναι και ξενιστής των βακτηρίων και αυτόματα κριτής τους. Σκέψου τώρα τι θα γινόταν αν ξενιστής και παράσιτο είχαν το ίδιο συνειρμό σκέψεων! Στο μικρόκοσμο των βακτηρίων ωστόσο, το ανθρώπινο σώμα είναι ο πολύτιμος ξενιστής και το μόνο κακό στον κόσμο αυτό είναι τα αντιβιοτικά. Αναρωτιέμαι, αν ο άνθρωπος όντως έχει περισσότερη αντίληψη απ’ τα βακτήρια, θα συνέχιζε ν’ απαξιώνει τον ξενιστή του; Οι συνειρμοί είναι απλοί, το δύσκολο είναι να αντιμετωπίσει κανείς την πραγματικότητα χωρίς να είναι ο ίδιος ξενιστής της.
Θα σου μιλούσα για τις αμέτρητες ώρες στο παιδικό δωμάτιο, ρίχνοντας κέρματα κορώνα-γράμματα… Αλλά νομίζω πως βαρέθηκες και πως ήρθε η ώρα να σ’ αφήσω με μια ερώτηση: πόσες πλευρές έχει άραγε ένα κέρμα;
Embrace The Glorious Outcast…
Οι καναδοί Great Lake Swimmers (indie-folk · indie-rock) ήταν απολαυστικοί στο Incubate Festival. Παρουσίασαν παλιά τους κομμάτια, αλλά και το φετινό τους A Forest of Arms.
Eyez Οn…
Ματιά για δεύτερη φορά στο giveitaspin aka electronikaki, που στο Νο.12 μας συστήνει την απίστευτη Annabel (lee) και τον Richard E (dj και manager της) και ήθελα να της πω πως θα μετανοιώσει για την ακράτεια της (σπινιάρει λίγο παραπάνω το electronikaki, είναι η φύση του).
Ο @naumaxos επιλέγει για Νο.11 Bat for Lashes (με τη Natasha γιορτάζουμε γενέθλιο ίδια μέρα) σε συνεργασία με τους Toy, ένα γκρουπ που δεν είχα ακούσει ποτέ. Το project τους λέγεται Sexwitch, και τώρα που το ξανακούω σα να έφυγε λίγο η ξινίλα της πρώτης ακρόασης…
O @triatetarta μας θυμίζει στο Νο.11 πως οι Αdolf Plays The Jazz έβγαλαν νέο δίσκο, και πολύ καλά κάνει μιας και τα παιδιά παίζουν καταπληκτική μουσική. Καταγράφεται κι αυτό στη λίστα με τα μικροναυτικά. Στο Νο.10 μας αφηγείται μέσα απ’ την καθημερινότητα του εντυπώσεις για τον αγαπημένο κ. Patrick Watson.
Same Place Many Moons Ago…
And The Lists keep Growing…
- No.11 - House of Wolves - Daughter of the Sea
- No.12 - Circuit des Yeux - In Plain Speech
- No.13 - Oskar Schuster - Tristesse Télescopique
- No.14 - Hior Chronik - Taking the Veil
- No.15 - The Kindling - By Morning
- No.16 - Low - Ones and sixes
- No.17 - Sangre de Muerdago - O Camiño das Mans Valeiras
- No.18 - Of Monsters and Men - Beneath The Skin
- No.19 - The Black Heart Rebellion - People, when you see the smoke, do not think it is fields they’re burning
- No.20 - Sons of Perdition and Jaran Hereid - Fossils
- All Albums
Leave your Message here...