Fast Food is a reflection upon a world obsessed with instant gratification and a life full of complicated relationships, Nadine admits. “My favourite love stories are the unconventional ones. The ones that aren’t like rom-coms because those aren’t the real stories, that’s not how it actually happens. For years I had this romanticised ideal of what love would be. I thought it would be perfect and that I would always be someone’s first love but as you get older, people have been in love before. That’s a large part of what Fast Food is about, the sudden realisation that you’re never going to be anybody’s first love ever again.” –nadineshahVEVO
Η νορβηγοπακιστανοαγγλίδα (alternative · indie) έχει παρελάσει στον 10ο τόμο της σειράς Life Is a Waltz με το ανάρπαστο βαλσάκι της Dreary Town. Η φωνή της εντυπωσιακή όσο και ο ήχος της μουσικής της, και κανένα παραπάνω σχόλιο γι’ αυτό της το χάρισμα. Το φετινό της album δεν θα καταγραφόταν στα μικροναυτικά αν δεν επέμενε o Μr. Sounds in Motion - aka Spyros Limnaios - με τις υπέροχες μουσικές του και τα ιδιαίτερα αφιερώματα του, τις Πέμπτες τα βράδια στον Innersound-radio. Σπύρο, χρόνια καλά για τη γιορτή σου!
Και μιας και ο λόγος για fast food, είναι η κατάλληλη στιγμή να σου μιλήσω για τη δεσποινίδα Ρόζα.
Ο πατέρας μου, αγρότης στο επάγγελμα και για ένα φεγγάρι κτηνοτρόφος, εξέτρεφε μαζί με μένα και ένα κοπάδι αγελάδες, όλες τους Ολλανδέζες με pedigree. Ως βοηθός γελαδάρη (το cowboy ακούγεται κάπως) διετέλεσα τέσσερα συναπτά έτη και ήταν χρόνια συναρπαστικά, τώρα που ακουμπώ αυτή τη μνήμη. Είναι απίστευτα όσα μπορεί να διδαχθεί κάποιος απ’ τα ζώα. Λόγω προβλημάτων υγείας του πατέρα, η δουλειά για ένα καλοκαίρι πέρασε εξ’ ολοκλήρου στα χέρια μου.
Και θαρρώ πως ήταν το καλύτερο καλοκαίρι και για τις δεσποινίδες αγελάδες, αφού εκτός από το φαγητό είχαν και μουσική επένδυση. Πάντα πριν το άρμεγμα έβαζα την κασέτα με Chopin και ενίοτε Bach και τις εποχές του Vivaldi. Μια εκ των δεσποινίδων, ονόματι Ρόζα, ήταν ιδιαίτερα χαδιάρα και κομμάτι πιο κοινωνική με τους ανθρώπους. Το όνομα της το είχε πάρει απ’ το μοναδικό στο κοπάδι καφετί χρώμα του δέρματος της. Ήταν θέμα ημερών να γίνουμε οι καλύτεροι φίλοι. Είχαμε αναπτύξει ένα ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας με τα μάτια και τις κινήσεις του σώματος. Της Ρόζας της άρεσε ιδιαίτερα να της χαϊδεύουν τα μάτια και πάντα ανταποκρινόταν ακουμπώντας τη μύτη της στα χέρια μου.
Η Ρόζα είχε, ωστόσο, ένα σοβαρό πρόβλημα. Δηλαδή για μένα δεν ήταν καθόλου πρόβλημα, αλλά προφανώς ήταν για τον προϋπολογισμό της επιχείρησης. Η Ρόζα ήταν στείρα και έτσι η θέση της στην επιχείρηση κρίθηκε επιζήμια. Η απόφαση του πατέρα να σφαγιάσει το ζώο με βρήκε φυσικά αντίθετο, αλλά όπως καταλαβαίνεις η Ρόζα κατέληξε στο σφαγείο παρέα με την Αλτάνα την κατσίκα και μερικά άλλα αρσενικά βοοειδή. Έκανα μέρες να μιλήσω…
Περίπου μια βδομάδα μετά, μάλλον Σάββατο θα ήταν, εκεί που τρώγαμε ακούστηκε η φωνή του πατέρα: “Απίθανο κρέας η Ρόζα ρε παιδί…”.
Θα σου μιλούσα για τις ρατσιστικές λογομαχίες στη δουλειά, τις άπειρες δίαιτες, τον αιματοκρίτη που χτυπάει μονοψήφιο και το bullying αλλά θαρρώ θα σου κάτσει κάπως βαρύ… Ήταν τα χρόνια που κοίταζα στον καθρέφτη κι αναρωτιόμουν “ποιος είσαι εσύ;”. Είναι τα χρόνια που κοιτάζω στον καθρέφτη τραγουδώντας “εδώ είμαι!”. Πριν σ’ αφήσω ήθελα να σε ρωτήσω, έχεις ακούσει ποτέ τον ήχο που κάνει ο αέρας της ερήμου;
Embrace The Glorious Outcast…
Τους Lord Huron (indie-pop · folk · indie) αν δεν απατώμαι τους γνωρίζω απ’ τις εξαίσιες μουσικές επιλογές της συνταξιδιώτισσας του ωκεανού Anna Alverti που είχε τη γιορτή της το Δεκέμβρη στις 9. Όπως και με τον κ. Patrick Watson, έτσι και εδώ δεν κατάφερα να ακούσω ολόκληρο το νέο τους album Strange Trails, και δυστυχώς έτσι βγαίνει απ’ τις λίστες (νευρικό γέλιο…). Βάλσαμο και το παρακάτω βαλσάκι τους:
Eyez Οn…
Ματιά στον @gone4sure που στο No.09 επιλέγει Father John Misty και το I Love You Honeybear
Ματιά και στον@GSfiltros που στο No.09 επιλέγει τους γεμάτους ενέργεια Of Monsters And Men.
Ο @kostask επιλέγει στο Νο.10 τους αμερικανούς Ceremony (punk rock · post-punk) με το φετινό τους The L Shaped Man, μια πολύ ευχάριστη έκπληξη στις μπλογκολίστες.
Τέλος το καπέλο βγαίνει για το blog muziekliefhebster που επιλέγει το νέο album Ask The Deep της αγαπημένης Sóley, το οποίο αν και άκουσα σχεδόν ολόκληρο live στο Incubate Festival, δεν κατάφερα να το ακούσω studio και συνεπώς δεν καταχωρήθηκε στις λίστες…
Same Place Many Moons Ago…
And The Lists keep Growing…
- No.10 - Last Harbour - Caul
- No.11 - House of Wolves - Daughter of the Sea
- No.12 - Circuit des Yeux - In Plain Speech
- No.13 - Oskar Schuster - Tristesse Télescopique
- No.14 - Hior Chronik - Taking the Veil
- No.15 - The Kindling - By Morning
- No.16 - Low - Ones and sixes
- No.17 - Sangre de Muerdago - O Camiño das Mans Valeiras
- No.18 - Of Monsters and Men - Beneath The Skin
- No.19 - The Black Heart Rebellion - People, when you see the smoke, do not think it is fields they’re burning
- No.20 - Sons of Perdition and Jaran Hereid - Fossils
- All Albums
Leave your Message here...