“To us, it’s interesting if it has a darkness. Whatever that is. On the lyric side of things, if I was singing about dancefloors or happier or rosier things, it wouldn’t ring true for me. I don’t think you need to be sad to write a sad song, everybody has a dark side.” – Tom Smith
It doesn’t matter what you think, it only matters what you do. The fake and the real, this is the fever I feel…
Από το The Weight of Your Love στο In Dream οι Βρετανοί Editors (indie-rock · alternative-rock) ήρθαν φέτος και φώλιασαν στο No.08. Το φετινό οχτάρι λοιπόν, όπως και το περσινό, όπως και το προπέρσινο αφιερωμένα στα Deep Cuts και την Elena MizD που ξέρω πως τα λατρεύει. Reviews, απόψεις, εντυπώσεις θα βρεις σε πολλά νησιά του ωκεανού. Όπως σωστά θα έχεις υποψιαστεί, σ’ αυτό το blog οι ιστορίες είναι που φτιάχνουν τη λίστα και όχι το ανάποδο.
Το μαύρο και το βαθύ μωβ ίσως σου φανούν χρώματα πένθιμα, ενώ το άσπρο μάλλον θα ανοίγει τις πόρτες της ψυχή σου. Το άσπρο σε πολλούς πολιτισμούς (πχ. Ινδία, Ιαπωνία) εκλαμβάνεται ως χρώμα πένθους, ενώ το μαύρο στην Αφρική είναι το χρώμα της σοφίας. Χωρίς πολύ σκέψη θα έκανες δώρο κόκκινα τριαντάφυλλα για το αμόρε, αλλά σίγουρα δε θα αγόραζες εύκολα κίτρινο πουκάμισο ή αυτοκίνητο. Να υποθέσω ούτε ροζ παντελονάκι για τον ανιψιό σου. Κι ενώ θα έπινες άνετα ουζάκι στις γαλάζιες καρέκλες της ταβέρνας, δεν θα έτρωγες με άνεση μπλε καρπούζι για επιδόρπιο. Ιδανικό χρώμα για ηλιοβασίλεμα θα διάλεγες ίσως το βυσσινί, αλλά σίγουρα όχι λαχανί. Μπορεί πάλι και να κάνω λάθος. Η ψυχολογία των χρωμάτων είναι πολύπλοκη εξίσωση και οι παράμετροί τους έχουν καταβολές έμφυτες και επίκτητες. Λόγου χάρη, δεν θα έτρωγες εύκολα το μπλε καρπούζι μάλλον γιατί η θέα του προκαλεί τον δισταγμό του αγνώστου, ούτε θα διάλεγες λαχανί ηλιοβασίλεμα ίσως γιατί η θύμηση της μούχλας μπορεί να χαλάσει το ρομάντζο. Ότι ισχύει για το φως, πιθανώς να ισχύει και για τον ήχο.
Έγχρωμη τηλεόραση είδα για πρώτη φορά στα ένδεκα, αλλά δε έχω δει ποτέ έγχρωμα όνειρα. Δεν μ’ απασχολούν πια τα χρώματα, παρά μόνο η μουσική. Ήθελα να σου διηγηθώ πως μοιάζει ο κόσμος με αχρωματοψία αλλά ίσως είσαι τυχερός σαν εμένα και σταθείς πλάι σε κάποιον άνθρωπο με Δαλτωνισμό να σου πει πως βλέπει το παγωτό με γεύση βανίλια και φράουλα, τα κόκκινα μούρα, και τα φύλλα του φθινοπώρου … Εγώ θα σ’ αφήσω με μια ακόμη ερώτηση: έχεις ακούσει ποτέ εκ γενετής τυφλό να σου περιγράφει κάποιο όνειρο του;
Embrace The Glorious Outcast…
Απ’ τους Red House Painters στους Sun Kil Moon (alternative · indie-folk · indie-rock · alt-country) η ‘απόσταση’ είναι ίση με ένα Mark Kozelek. Και ιδού το παράδοξο: ενώ η απόσταση είναι μικρή, ο Mark Kozelek είναι άπειρος σε μέγεθος και έμπειρος στη μουσική. Το ταξίδι απ’ το Heron Blue στο Alesund και πίσω διαρκεί μια αιωνιότητα και δεκατέσσερα λεπτά. Το φετινό Universal Themes των Sun Kil Moon, θα ακουστεί αρκετά στο προσεχές μέλλον.
Eyez Οn…
Ματιά στη @vkotzia που στο No.09 επιλέγει τους Of Monsters And Men και βάζει ακόμη ένα λιθαράκι στην άποψη πως είναι η indie-rock μπάντα της χρονιάς.
Same Place Many Moons Ago…
And The Lists keep Growing…
- No.09 - Nadine Shah - Fast Food
- No.10 - Last Harbour - Caul
- No.11 - House of Wolves - Daughter of the Sea
- No.12 - Circuit des Yeux - In Plain Speech
- No.13 - Oskar Schuster - Tristesse Télescopique
- No.14 - Hior Chronik - Taking the Veil
- No.15 - The Kindling - By Morning
- No.16 - Low - Ones and sixes
- No.17 - Sangre de Muerdago - O Camiño das Mans Valeiras
- No.18 - Of Monsters and Men - Beneath The Skin
- No.19 - The Black Heart Rebellion - People, when you see the smoke, do not think it is fields they’re burning
- No.20 - Sons of Perdition and Jaran Hereid - Fossils
- All Albums
Leave your Message here...