“It’s AURAL PERFECTION, that’s what this is! Another one straight into my top ten for the year. I want to totally immerse myself in it.” – a review comment in bandcamp
Ο Tom E Morris (alternative · acoustic-folk · indie · lo-fi), songwriter & frontman του συγκροτήματος Her Name Is Calla (που πέρσι στόλισαν το Νο.17) ξεκίνησε εδώ και κάποια χρόνια παράλληλη solo καριέρα και κατάφερε μέσα σ’ αυτά τα λίγα χρόνια να γράψει διαμαντάκια. Φέτος μας χάρισε το ‘Lost’ και αποφάσισε πως είναι καλύτερο γι’ αυτόν ν’ αποσυρθεί απ’ τη solo καριέρα του. Αποφάσισε να γράψει ένα τελευταίο αποχαιρετιστήριο album, με τίτλο NewFoundLand αλλά δυστυχώς κάποιοι του έκλεψαν το laptop του και μαζί μ’ αυτό τη δουλειά του. Κατόρθωσε όμως να συγκεντρώσει χρήματα έπειτα από fundraising στο Indiegogo και έτσι το τελευταίο solo album του θα βγει σύντομα. Η μουσική του μου χαρίζει έμπνευση.
“Home was a place you could be inward
And I could crawl out of my shell”
Να και το προτελευταίο μουσικό κουτί να στολίσει το σπίτι που σου έφτιαξα.
Βλέπεις το φυτό πέρα εκεί που μοιάζει με κάκτο ή αλόη; Το ονομάζουν Αγαύη και παίρνει το όνομα του από την ελληνική μυθολογία και σημαίνει «μεγαλοπρεπής». Η εγκυκλοπαίδεια του ωκεανού έχει να σου διηγηθεί περισσότερα για την Αγαύη, μόνο που είναι γραμμένο σε όλες τις γλώσσες εκτός από την ελληνική. Μάλλον γιατί κανένας μας δεν βρήκε λίγο χρόνο να γράψει δυο λόγια γι’ αυτή. Οι άνθρωποι σήμερα δεν έχουν χρόνο να ασχολούνται με τέτοια πράγματα… Το φυτό αυτό λοιπόν, φυτρώνει σε μέρη ξηρά και ανάλογα με το είδος του, ζει το πολύ εικοσιπέντε χρόνια. Μερικά είδη μπορούν να ζήσουν μέχρι και πενήντα ίσως και εκατό χρόνια και γι’ αυτό κάποιοι το αποκαλούν και «Αθάνατο», αλλά αυτό είναι υπερβολή. Η Αγαύη είναι ένα όχι και τόσο ελκυστικό φυτό που δεν ανθίζει σ’ όλη του τη ζωή, παρά μόνο λίγο πριν πεθάνει. Χρησιμοποιεί όλα τα αποθέματα που μάζεψε στη ζωή της, και τότε παράγει ένα πανέμορφο μίσχο γεμάτο πανέμορφα λουλούδια, που μπορεί να φτάσει ακόμη και τα οχτώ μέτρα σε ύψος. Κι αφού πεθάνει, απ’ τα σπόρια των λουλουδιών του φυτρώνουν γύρω του πολλά νέα μικρά βλαστάρια.
Ήταν τα χρόνια που είχα άπειρες ερωτήσεις, μα κανέναν να μου δώσει απαντήσεις· Δεν μ’ ενοχλούσε αυτό γιατί έτσι έμαθα να φτιάχνω τις δικές μου. Αλλά μετά κατάλαβα πως δεν έχω κανέναν να τις μοιραστώ. Και κάπως έτσι έμαθα πως αν δεν μπορείς να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα, μπορείς να κάνεις το αντίθετο. Κι έτσι κατέληξα να γίνω παραμυθάς. Γιατί αν οι ιστορίες και οι μισές αλήθειες είναι ψέματα τότε τί άλλο μπορείς να κάνεις μ’ ένα ψέμα;
Είναι τα χρόνια που μαζί με τις απαντήσεις κουβαλάω και τις πληγές.
Καταλαβαίνω, μικρέ πρίγκηπα, γιατί διάλεξες να χαθείς. Γιατί στο δικό σου νησί δεν υπήρχαν πεταλούδες. Και γιατί οι ανήμερες αλεπούδες εκεί δεν μπόρεσαν να παίξουν μαζί σου, αφού κανένας δεν είχε χρόνο να τις εξημερώσει. Γιατί στο δικό σου νησί ο ήχος του αέρα δεν ήταν αρκετά δυνατός ώστε να μπορέσεις να αφουγκραστείς τα όμορφα τραγούδια του. Κι έτσι δεν έμαθες πως το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια.
Κι όσο ο αέρας στην ακτή αυτού εδώ του νησιού θα σφυρίζει δυνατά, εγώ θα κρατάω αυτό το τύμπανο και εσύ τις μπαγκέτες. Κι εκεί που θ’ ακούσεις να χτυπάω τις παλάμες μου, θέλω ν’ αρχίσεις να το χτυπάς με όλη σου τη δύναμη και μαζί να φωνάξουμε όσο δυνατά μπορούμε πως δεν είμαστε τίποτα άλλο από γκρίζες κλωστές στο ύφασμα της ιστορίας των ανθρώπων.
“Nothing shall ever come back
The years
The beloved ones
-Who all had died like Martyrs in the patterns of fraud-
The world,
The stars
And everything between us” –gravitysays_i
Embrace The Glorious Outcast…
Ο αγαπημένος Σουηδός José González (alternative · acoustic-folk · indie · lo-fi) κυκλοφόρησε φέτος το νέο του album Vestiges & Claws και στο Every Age μας τραγουδάει πως:
“Every age has its turn
Every branch of the tree has to learn
Learn to grow, find its way,
Make the best of this short-lived stay
Take this seed, take this spade
Take this dream of a better day
Take your time, build a home
Build a place where we all can belong”
Post tenebras lux.
Eyez Οn…
Ματιά στον @giveitaspin-aka elektronikaki που επιλέγει Algiers για το Νο.02
Ματιά και στον/στην @prettyvisitors που επιλέγει Nils Frahm για Νο.03 και τον Benjamin Clementine με το At Least For Now για Νο.02
Same Place Many Moons Ago…
And The Lists keep Growing…
- No.03 - Chelsea Wolfe - Abyss
- No.04 - Kristin McClement - The Wild Grips
- No.05 - Kathryn Joseph - Bones You Have Thrown Me And Blood I’ve Spilled
- No.06 - Julia Kent - Asperities
- No.07 - Natural Snow Buildings - Terror’s Horns
- No.08 - Editors - In Dream
- No.09 - Nadine Shah - Fast Food
- No.10 - Last Harbour - Caul
- No.11 - House of Wolves - Daughter of the Sea
- No.12 - Circuit des Yeux - In Plain Speech
- No.13 - Oskar Schuster - Tristesse Télescopique
- No.14 - Hior Chronik - Taking the Veil
- No.15 - The Kindling - By Morning
- No.16 - Low - Ones and sixes
- No.17 - Sangre de Muerdago - O Camiño das Mans Valeiras
- No.18 - Of Monsters and Men - Beneath The Skin
- No.19 - The Black Heart Rebellion - People, when you see the smoke, do not think it is fields they’re burning
- No.20 - Sons of Perdition and Jaran Hereid - Fossils
- All Albums
Leave your Message here...